اداره تئاتر؛ آوردگاه تمرین و اجرای هنرمندان کاربلد ایران
امیر آتشانی: ساختمان اداره تئاتر همان‌طور که تئاتر شهر قلب تپنده تئاتر ایران به شمار می‌آید، قلب و جایگاه تمرینات و اجراهای حرفه‌ای و هنرمندان متخصص و کاربلد کشور بود.
این بنا از دوران مدیریت زنده‌یاد جمشید مشایخی تا اوایل دهه هفتاد و مدیریت بانو مریم معترف همچنان مرکزیت خود را حفظ کرده و فضایی برای انتقال تجربیات نسل گذشته و هنرمندان پیشکسوت به هنرمندان جوان بود.
علاوه بر این جایگاه تماشاگرانی به شمار می‌رفت که تشنه به تماشا نشستن هنرنمایی استادانی چون اکبر زنجان‌پور، بهرام بیضایی، قطب‌الدین صادقی و هنرمندان درخشانی چون زنده‌یادان جمیله شیخی، فهیمه راستکار، اسماعیل شنگله، محمدعلی کشاورز و بسیاری از هنرمندان جوان همچون فرهاد اصلانی، مهران مدیری و... به شمار می‌رفت که از این نسل آموختند و پا به عرصه مقدس تئاتر گذاشتند.
آن زمان سالن بلک‌باکس کوچکی با سه ردیف صندلی در این ساختمان وجود داشت که پذیرای تماشاگران خاصی بود که با تعصب و آگاهی ویژه‌ای به تماشای نمایش‌ها می‌نشستند؛ تماشاگرانی که بعضاً تهیه‌کننده و کارگردان‌های سینما و تلویزیون بودند و برای انتخاب بازیگر به سالن تئاتر می‌آمدند، اتفاقی که متأسفانه طی سال‌های اخیر بسیار کم‌رنگ و یا بهتر است بگویم تا حد زیادی نادیده گرفته می‌شود؛ درحالی‌که ادامه روند آن می‌توانست همچنان در معرفی بازیگران و هنرمندان خوب تئاتر برای فعالیت در دیگر مدیوم‌ها مؤثر باشد و بر تولیدات نمایشی تأثیر به‌سزایی بگذارد.
ورود به ساختمان اداره برنامه‌های تئاتر سابق و فعالیت در آن کار راحتی به شمار نمی‌رفت؛ چراکه با نظم، انضباط و قواعد تعیین‌شده این ساختمان، مرکزی برای تمرین درست و اصولی تئاتر، آموزش و تربیت تجربی نسل جدید و اجرای کار برای هنرمندانی بود که جز به هنر و پیشرفت در این عرصه به هیچ‌چیز دیگری فکر نمی‌کردند. تمرین‌های هنرمندان در این ساختمان با تفکر اجرا در سالن‌های نمایشی همچون تئاتر شهر و تماشاخانه سنگلج انجام می‌شد و به این منظور هنرمندان ماه‌ها به‌صورت مستمر و مداوم تمرین داشتند.
متأسفانه منحل شدن و عدم فعالیت این ساختمان در ادامه روند تولیدات نمایشی و حضور هنرمندان جوان در این عرصه با کسب تجربه از پیشکسوتان را دچار مشکلات زیادی کرد که متأسفانه نتیجه و بازخورد آن در روند اجرایی آثار نمایشی طی سال‌های اخیر کاملاً مشهود و غیرقابل‌انکار است.
اینک تصمیم به بازسازی ساختمان اداره تئاتر سابق بسیار امیدوارکننده و قابل‌احترام است و قطعاً این بنا به‌عنوان پلاتویی برای تمرین می‌تواند فضایی باشد برای هنرمندان کاربلدی که اکنون به هر دلیلی امکان حضور در پلاتوهای خصوصی برای‌شان میسر نیست و خانه‌نشین شده‌اند.
و امیدوارم این ساختمان ارزشمند و پر از خاطره با مقاوم‌سازی درست و اصولی به چرخه تولید آثار نمایشی بازگردد و در اختیار هنرمندان قرار بگیرد.
